Begeleiding bij (hoog)begaafdheid
‘Iedereen vindt me té …’
‘Ik wil van alles maar ik kan niet kiezen.’
‘Mijn kinderen zijn (hoog)begaafd maar ikke niet hoor.’
‘Ik voel me zo dom.’
Zomaar een paar gedachtes of opmerkingen die van hoogbegaafde kinderen of
volwassenen kunnen zijn.
Van nature willen we toch allemaal liefst ergens bijhoren, je eigen ‘clan’. Daar waar jij jezelf
mag en kán zijn, daar waar je je als een vis in het water voelt. Voor hoogbegaafden ligt
dat niet zo makkelijk, omdat je nu eenmaal in de minderheid bent; eenzaamheid kan dan
op de loer liggen. Je denkt anders, je voelt anders, je doet misschien ook anders …
De o zo Nederlandse uitspraak ‘Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg.’ (wie kent
hem niet?) helpt ook niet om gewoon jezelf te mogen zijn. Wat is dan normaal? Wie is
normaal? Ben ik dan abnormaal? Om erbij te horen kan het zijn dat je je gaat aanpassen,
maar écht wezenlijk contact heb je dan niet. Voor meisjes en (jonge) vrouwen geldt dit
naar verhouding nog meer dan voor mannen. Onderpresteren gebeurt heel veel bij
hoogbegaafdheid: het is absoluut geen uitzondering dat dit al vanaf groep 1 gebeurt. Of
je wordt vanuit verveling misschien wel de klasrebel – en dat terwijl je ‘alleen maar’ een
intens brein hebt dat ook nog eens heel prettig nieuwsgierig is.
Vanuit je (verborgen) eenzaamheid en je onbegrepen en anders voelen, kunnen helaas
ook veel psychische klachten ontstaan, zoals een depressie, eetstoornissen, een burn-out
of bore-out. Het zou al zoveel kunnen schelen, ongeacht je leeftijd, als je tenminste van
jezelf weet dát je hoogbegaafd bent en wat daar allemaal bij hoort: dat je je ‘clan’ vindt
als je die nog niet hebt. Dat je durft te zijn wie je eigenlijk je hele leven al bent!
Iets van 13 jaar geleden was ik bij een voorlichting over een op te starten plusklas. Die
avond heeft op mij zó’n enorme indruk gemaakt. Hoogbegaafdheid is een gave, maar kan
een serieus probleem zijn of worden: psychische klachten, kinderen die thuiszitten van
school, werkeloosheid, misdiagnoses … noem maar op. Het hoéft niet, maar helaas is het
toch vaak zat wel het geval. Heel veel mensen weten niet eens dat ze hoogbegaafd zijn,
aangezien het natuurlijk ook geen diagnose is wordt het in de ggz lang niet altijd
meegenomen, toch is dit absoluut belangrijk. Het is namelijk gewoon wie je bent.
Graag wil ik een stukje met je oplopen, wellicht zelfs letterlijk door middel van een
wandelsessie, en samen uitzoeken waar je tegenaan loopt in je leven. Ik wil je begeleiden
om je dromen achterna te gaan, doelen te stellen, gedachtes te ordenen of uitzoeken hoe
je misschien beter in je vel kan komen te zitten.
Kortom: wat heb jij nodig?
Loop gerust eens bij me naar binnen … Wees welkom
Informatie over (hoog)begaafdheid
